دوران غیبت صغری و کبری
لطفاً در خصوص ظهور صغری حضرت ولی عصر و حقیقی بودن و مشخصات ظهور صغری توضیح دهید. با توجه به این که امثال حضرت آیت الله حسن زاده آملی، معتقد هستند که ما در زمان ظهور صغری حضرت ولی عصر(عج) هستیم.
بر اساس روایات قطعی امام زمان (عج) دو نوع غیبت داشتند: غیبت صغری و غیبت کبری.
غیبت صغری از سال 260 هجری قمری در همان روزهای اول امامت حضرت شروع و تا سال 329 پایان یافت؛ که حضرت در هر دوره یکی از چهار وکیل به نام های عثمان بن سعید عمری، محمد بن عثمان عمری، حسین بن روح نوبختی و علی بن محمد سمری داشتند و از طریق آنان با مردم در ارتباط بودند. چون در این مدت که قریب به هفتاد سال بود و به صورت کلی در غیبت نبودند و بعضی از مردم با حضرت از طریق وکلا دیدار داشتند، به غیبت صغری نام گذاری شده است. حضرت به آخرین وکیل دستور دادند که دیگر برای خود وکیلی تعیین نکند و غیبت کبری شروع می شود.
از حسن بن احمد مکتب روایت شده که وی گفت: «من در مدینة السلام(بغداد) بودم، چند روز قبل از این که علی بن محمد سمری وفات کند، در میان مردم ظاهر شد و توقیعی را هم که در دست داشت برای مردم بیرون آورد و نسخه توقیع از این قرار بود: بِسم اللَّه الرحمنِ الرِحیم ای علی بن محمد سمری خداوند تو را جزای خیر دهد و اجر دوستانت را در باره تو زیاد گرداند، تو تا شش روز دیگر بیشتر زنده نیستی، اکنون خود را آماده مرگ کن و کسی را هم وصی خود قرار نده؛ زیرا غیبت تامه رسید و دیگر تا مشیت خداوند قرار نگیرد، برای من ظهوری نخواهد بود، و ظهور من بسیار به طول خواهد انجامید تا آن گاه که دل ها قساوت بگیرد و زمین از جور و فساد پر گردد. پس از من شیعیانم خواهند آمد و مدعی رؤیت خواهند شد، هر کس قبل از خروج سفیانی و صیحه آسمانی مدعی رؤیت گردد، مفتری است و لا حول و لا قوة الا باللَّه العلی العظیم».[1]
در زمان غیبت صغری افراد زیادی با واسطه وکلا به محضر امام زمان مشرف می شدند؛ حضرت را زیارت می کردند و خواسته هایشان را امام برآورده می فرمود. این دوران برای مشاهده و اطلاع از وجود نورانی حضرت و آمادگی مردم برای مواجهه با دوران غیبت کبری بود؛ تا کسی شایعه نکند که ایشان متولد نشده اند.
ما چیزی به نام ظهور صغری و ظهور کبری نداریم بلکه غیبت حضرت مهدی به صغری و کبری تقسیم می شود. ظهور حضرت در پایان غیبت کبری صورت می پذیرد که از مکه مکرمه کنار خانه خدا؛ کعبه؛ شروع می شود.
مطلبی که از حضرت آیت الله حسن زاده آملی بیان کردید؛ غیر از مطلبی است که در کتابش نوشته اند، ایشان می فرماید: «و او را پیش از قیام و ظهور دو غیبت است، که یکی اطول از دیگری است. هم چنان که در اخبار بسیار وارد شده؛ اما غیبت قصری، که آن را غیبت صغری گویند، پس از وقت ولادت لازم السعادت است تا انقطاع سفارت و رسالت میانه او و شیعیان او، و سفرا به وفات معدوم شدند. و اما غیبت طولی که آن را غیبت کبری گویند، پس آن، بعد از غیبت اوّلی است و در آخر غیبت کبری قیام خواهد فرمود با سیف.»[2]
در ضمن کسانی که به آیت الله حسن زاده آملی این نسبت را داده اند هیچ مدرکی ارائه نکرده اند.
جهت مطالعه بیشتر به لینکهای زیر مراجعه کنید.
«حسین بن روح نوبختی»؛ نایب امام زمان(عج) و مشهور به «رأس الشیعة»
